Zmiany w normie IPC/WHMA-A-620

Normy IPC to tworzone przez stowarzyszenie o tej samej nazwie standardy zawierające wymagania m.in. dla projektowania, montażu i naprawy pakietów elektronicznych oraz montażu kabli i wiązek przewodów. Normy są stosowane przez zamawiających i wykonawców na całym świecie dla ułatwienia komunikacji w zakresie oczekiwanej jakości wykonania produktu.

Norma IPC/WHMA-A-620 o tytule Wymagania i akceptacje dla montażu kabli i wiązek przewodów – znana powszechnie jako '620-tka' jest jednym z najważniejszych standardów stosowanych we współczesnej produkcji wiązek kablowych. Obejmuje m.in. kryteria w zakresie przygotowania, lutowania i crimpowania przewodu, połączeń IDC, zgrzewania ultradźwiękowego, splotów przewodów, montażu złącza, wtryskiwania/zalewania, pomiaru zestawów kablowych i przewodów, znakowania/etykietowania, połączeń kabli współosiowych i dwuosiowych, zabezpieczania i ekranowania wiązek przewodów, montażu końcowego wyrobu oraz testów elektrycznych i mechanicznych.

Istotne zmiany, które pojawiły się w wymaganiach rewizji D normy IPC/WHMA-A-620 dotyczą m.in.

• Stanu Docelowego (ang. Target Condition) – zrezygnowano z kryteriów dla stanu Docelowego, co oznacza, iż obecnie znajdziemy kryteria dla stanu Dopuszczalnego, Wskaźnika Procesu, Wady, stanów łączonych czy warunków nieokreślonych,
• wprowadzono kryteria dla maksymalnych limitów zanieczyszczeń wsadu lutowniczego,
• uzupełniono wymagania dla zakończeń zagniatanych (crimpowanych) o kryteria w zakresie stosowania osłon termokurczliwych,
• zaktualizowano wytyczne w zakresie połączeń IDC,
• wprowadzono nowe kryteria dla wtryskiwania/zalewania w elastycznych taśmach zasilających,
• zaktualizowano i rozszerzono kryteria dla montażu wyrobu końcowego,
• zrezygnowano z publikacji kryteriów dla połączeń owijanych bez lutowania kierując ewentualnych zainteresowanych do standardu MIL-STD-1130.

Źródło: Renex