Problem z przylepianiem się pasty do rakli

Jedna z firm zgłosiła problemy z transferem pasty na szablon: pasta permanentnie przyklejała się do rakli, tworząc pewnego rodzaju barierę pomiędzy raklą a szablonem. Kiedy operator rozpoczynał następny cykl, cała pasta lutownicza pozostawała na ostrzu, zamiast na szablonie. Nic nie dało ani nowe opakowanie pasty, ani inna rakla, ani zmiana kąta natarcia. 

Ted Marek, prezes stowarzyszenia SMT Sales Associates Inc radzi, iż pierwszą rzeczą do sprawdzenia jest stosunek wysokości uniesienia rakli oraz ilości nanoszonej na szablon pasty. Jeśli materiału jest za dużo, pasta zwinie się przed raklą, przyczepi się do metalowego uchwytu i nie opadnie na szablon. Drugim podejrzanym jest temperatura: jeśli pasta nie ma temperatury pokojowej, zalecane jest przetrzymywanie jej przez minimum 8 godzin, aby doprowadzić pastę do temperatury pokojowej w możliwie naturalny sposób. W przeciwnym razie pasta ma tendencje do przylegania do rakli i nie opadania na szablon. Ostatnia deska ratunku to zdaniem Ted’a Marek zwrócenie się do producenta pasty o sprawdzenie próbki topnika podstawowego, aby upewnić się, że to nie on jest źródłem problemów. 

Steve Hall, prezes EKRA America, w pierwszej kolejności zwraca uwagę na temperaturę pasty pisząc: ‘Zakładając, że pasty lutowniczej nie można zmienić, jest kilka rzeczy, które mogą pomóc w rozwiązaniu problemu. Po pierwsze, należałoby skontaktować się z dostawcą pasty lutowniczej, aby dowiedzieć się, jakie są jego doświadczenia z tym problemem i jaka jest sugerowana temperatura pracy. Należy też sprawdzić, jaka temperatura panuje w samej komorze drukowania i jeśli jest wyższa niż rekomendowana, czy sprzedawca pasty sugeruje, że obniżenie tej temperatury pomoże rozwiązać problem’. Podobnie jak pozostali uczestnicy dyskusji, Steve Hall zwraca też uwagę na takie parametry jak kąt natarcia rakli oraz szybkość jej przemieszczania się nad szablonem. Podobnego zdania jest Michael O'Hanlon, inżynier aplikacyjny z DEK, który rekomenduje próby ze zmianą kąta natarcia i czasu przesuwu rakli. 

Steve Hall z EKRA wprowadza jednak też do dyskusji nowy wątek: materiały i wykończenia z jakich wykonana jest rakla. Mike Jones, wiceprezes Micro Care, w swojej wypowiedzi skupia się od razu na samej rakli ‘Chociaż nie w 100% przypadków, to właśnie rakle są bardzo częstą przyczyną. W przypadku zwykłych, stalowych ostrzy, na poziomie mikroskopowym ich powierzchnia jest bardzo chropowata, dlatego pasta się łatwo się do nich przykleja. Nie chciałbym zabrzmieć jak reklama, ale poleciłbym na przykład wypróbowanie bardzo dobrej jakości rakli Transition Automation. Ich wykończenie na krawędziach wydaje się być gładsze, pasta nie klei się, nawet kiedy jest bardzo lepka. Transition Automation ma również pomysłowy system, zawierający pewnego rodzaju ‘wycieraczkę’ przesuwającą się po rakli, służącą do usuwania pasty.’

Michael O'Hanlon z DEK wspomina w tym temacie, że ostrza pokryte chromem wykazują się lepszą charakterystyką uwalniania pasty i dlatego są zalecane do bardziej wymagających procesów bezołowiowych.

Zdjęcie tytułowe: © Transition Automation