Zwalczanie korozji w złączach
Na prawdopodobieństwo wystąpienia korozji w złączach największy wpływ ma integralność warstwy wykończeniowej oraz równa powierzchnia warstwy bazowej.
Stykające się powierzchnie metalowe podlegają korozji wówczas, gdy łączą się wysoka wilgotność i śladowe ilości substancji chemicznych z otoczenia, tworząc elektrolit na powierzchni styku. Nagromadzenie się tej warstwy na powierzchniach stykowych złącza powoduje jego korozję, stopniowo niszcząc powierzchnię metalu. Korozja jest odpowiedzialna za większość awarii obwodów niskonapięciowych i niskoprądowych na poziomie sygnału w sprzęcie transmisji danych i telekomunikacji.
Mechanizm tworzenia się korozji złącza
Występowanie korozji zależy jednak od integralności i poziomu aktywności chemicznej metalowej powierzchni złącza. Jeśli powierzchnia styku musi pozostać stabilna przez długi czas, co jest konieczne w przypadku większości złączy telekomunikacyjnych, należy ją pokryć złotem lub innymi elektrycznie przewodzącymi, odpornymi na korozję metalami szlachetnymi za pomocą procesów powlekania galwanicznego lub platerowania.
Korozja to proces elektrolityczny podobny do tego, który występuje w ogniwie akumulatora: aby wystąpiła korozja, musi być obecny elektrolit, anoda, katoda i ścieżka przepływu prądu. Dwa warunki środowiskowe - wilgotność względna powyżej 60% i obecność gazów otoczenia, takich jak chlor, podtlenek azotu i dwutlenek siarki - są głównymi katalizatorami tworzenia się elektrolitu. Wysoki poziom wilgotności pozwala na kondensację pary wodnej zawierającej rozpuszczone gazy na powierzchni złącza, tworząc lekko przewodzący kwas. Lokalne anody i katody powstają w wyniku pęknięć lub porów w powłoce powierzchni styku. Odsłonięty metal nieszlachetny staje się anodą, a powłoka z metalu szlachetnego tworzy katodę. Wreszcie, ponieważ wszystkie te elementy przewodzą prąd, również i ścieżka prądu jest kompletna.
Szybkość korozji zależy też od metalu. Produkty korozji miedzi są bardzo porowate, co pozwala na ciągłą obecność pary i reakcję z wodą, sprzyjając tym samym szybko postępującej korozji. Produkty korozji niklu są nieprzepuszczalne dla wilgoci i trwale przylegają do powierzchni metalowych, tworząc w ten sposób barierę dla wilgoci. W rezultacie, korozja niklu ma tendencję do samoograniczania się.
Korozja wystąpi zawsze, jeśli zaistnieją wszystkie cztery wymagane warunki, niezależnie od powłoki powierzchni i aby zwalczyć korozję, należy wyeliminować co najmniej jeden z nich. Ponieważ producenci złączy mogą wpływać na jakość powierzchni styku i jej wykończenia, mogą tym samym zmniejszyć potencjał tworzenia się anod i katod.