Zasilanie zapasowe oparte o superkondensator
Układy zasilania awaryjnego najczęściej oparte są na bateriach, jednak postępy jakie w ostatnich latach zrobiła technologia superkondensatorów stworzyły nową alternatywę na tym polu.
Tryb zasilania zapasowego
Po naładowaniu stosu kondensatorów zapasowych system jest w stanie zapewnić zasilanie awaryjne. Tryb ładowania i załączenia zasilania zapasowego są określone przez napięcie na pinie PFI (Power Fail Input). Jeśli napięcie VIN spadnie tak, że komparator PFI załączy się na niskim poziomie, układ natychmiast przechodzi w tryb rezerwowy (patrz Rysunek 3). VOUT spadnie wraz ze spadkiem VIN, a gdy napięcie VOUT spadnie poniżej napięcia stosu kondensatorów, dioda OUTFET zapobiega dalszemu spadkowi VOUT. Gdy VOUT spadnie do napięcia zaprogramowanego przez opornik dzielnikowy na pinie OUTFB, ładowarka kondensatorów zadziała w przeciwnym kierunku, funkcjonując jako synchroniczna rezerwowa przetwornica DC/DC, wykorzystująca stos VCAP jako źródło wejściowe i VOUT jako wyjście regulowane. Zapasowy konwerter doładowania będzie działał do momentu, gdy nie będzie już mógł obsługiwać obciążenia VOUT, a napięcie na VOUT spadnie poniżej punktu 4.5V UVLO. Pozwala to na przeniesienie praktycznie całej użytecznej energii ze stosu superkondensatorów do odbiornika podczas pracy zasilania zapasowego, ponieważ doładowywanie będzie kontynuowane, gdy napięcie stosu spadnie znacznie poniżej 4,5 V. Typowy scenariusz pracy zasilania zapasowego jest pokazany na Rysunku 3. W tym przykładzie, stos czterech kondensatorów szeregowych jest ładowany do 10V, a w trybie pracy zasilania rezerwowego napięcie VOUT jest regulowane do minimum 8V, aż do wyczerpania całej energii z kondensatorów zapasowych.
Rysunek 3. Działanie układu w trybie zasilania zapasowego.
Monitorowanie stanu układu zapewnia niezawodność i optymalizuje wydajność
W systemach o wysokiej niezawodności, wymagających krótkotrwałego zasilania awaryjnego, odpowiednia energia musi być przechowywana i dostępna w celu wykonywania krytycznych funkcji natychmiast po awarii głównego zasilania. Superkondensatory są doskonałym wyborem do takich zastosowań ze względu na ich wyjątkowo wysoką pojemność na jednostkę objętości i bardzo niski ESR. Jednak, podobnie jak w przypadku baterii, ich wydajność z czasem się pogorsza. Żywotność kondensatora jest powszechnie (choć nieco arbitralnie) definiowana jako czas wymagany do spadku pojemności o 30% i/lub wzrostu ESR o 100%. Jak pokazano na Rysunku 4, degradacja kondensatora jest przyśpieszona w warunkach wysokiego napięcia roboczego lub podwyższonej temperatury. Ponieważ zarówno pojemność, jak i ESR kondensatora mają kluczowe znaczenie dla prawidłowego funkcjonowania zasilania zapasowego, ważne jest, aby system był w stanie monitorować i raportować stan kondensatorów zapasowych w miarę ich starzenia się.
Rysunek 4. Typowa żywotność superkondensatora w zależności od temperatury i napięcia.
Po pełnym naładowaniu stosu kondensatorów, LTC3350 automatycznie monitoruje zarówno jego pojemność, jak i ESR, z częstotliwością wybraną przez użytkownika. Aby dokładnie monitorować pojemność stosu, układ wykorzystuje precyzyjne źródło prądu, dokładny obwód czasowy i wewnętrzny 14-bitowy ADC. Precyzyjnie zaprogramowany prąd jest pobierany ze stosu kondensatorów, podczas gdy ładowarka jest wyłączona. Czas potrzebny do opadnięcia napięcia stosu kondensatorów o 200mV jest precyzyjnie mierzony, a pojemność stosu obliczana na podstawie uzyskanych danych. Po zakończeniu testu pojemności, wykonywany jest test ESR poprzez pomiar napięcia stosu z lub bez działającej ładowarki wysokoprądowej. Użycie ładowarki do wykonania tego testu eliminuje potrzebę zastosowania zewnętrznego obciążenia testowego dużej mocy. Chwilowy wzrost napięcia stosu po włączeniu ładowarki odpowiada zmierzonemu prądowi ładowania ESR stosu. Uzyskane wartości pojemności i ESR kondensatorów można odczytać w dowolnym momencie przez I2C.
Gdy znane są wartości pojemności stosu i ESR, łatwo jest też obliczyć minimalne napięcie stosu, niezbędne do zapewnienia niezawodnego zasilania w przypadku danej aplikacji. Ponieważ większość systemów zasilania rezerwowego projektuje się z wbudowanym marginesem, często bezpiecznie jest obniżyć napięcie stosu w stosunku do jego wartości nominalnej, maksymalizując w ten sposób żywotność kondensatorów. Można to osiągnąć poprzez dostosowanie oprogramowania i zmianę napięcia pracy przetwornika DAC ze sprzężeniem zwrotnym LTC3350 VCAP.
Wnioski
Połączenie bardzo wysokiej pojemności i bardzo niskiego ESR umożliwiło superkondensatorom stworzenie nowych alternatyw rozwiązywania typowych wyzwań, takich jak konstrukcja układu zasilania awaryjnego. Jednak duży postęp w zakresie wydajności rzadko daje się osiągnąć bez kompromisów. Efektywne wykorzystanie superkondensatorów często wymaga stosu ogniw połączonych szeregowo, co z kolei wymaga zastosowania obwodów ochronnych i równoważących. Podczas gdy cykl życia i ogólnie żywotność superkondensatora może znacznie przekroczyć parametry oferowane przez konkurencyjną technologię akumulatorów, nawet niewielkie zmiany napięcia i temperatury pracy kondensatora mogą z czasem prowadzić do dramatycznych spadku możliwości systemu. Z tego powodu monitorowanie stanu ogniw jest często wymaganą funkcją każdego systemu zasilania zapasowego opartego na bazie superkondensatorów. Nowe produkty, takie jak LTC3350, mają na celu rozwiązanie problemów towarzyszących tworzeniu układów zasilania zapasowego z wykorzystaniem superkondensatorów, zapewniają najprostszy możliwy sposób opracowania niezawodnego, elastycznego i wydajnego rozwiązania.
Artykuł opublikowano dzięki uprzejmości firmy © Analog Devices
Źródło: Supercap Backup Circuit Provides Reliable Uninterrupted Power
Autor: Sam Nork